از هر زاویه ای که به منظره عالم و آفریده های هستی مینگرم

جز شگفتی و اعجاز چیز دیگری نمی بینم... آنچه در اطرافم میبینم مصادیقی از قدرت... عظمت ... رحمت ... و بزرگی خدای مهربانم است. حال میخواهم به این ذات مقدس نزدیک تر شوم و به معشوق واقعیم به این جایگاه والا برسم ... نماز ...  بهترین و زیباترین عبادت ... وقتی که من ... امید ... بنده ی کوچک خداوند ... خدا را پرستش و ستایش میکنم وسر بر آستانه ی پروردگار خودم می گذارم بر ناچیزی ... حقارت... و بندگی خودم اعتراف میکنم وانسان هایی که به نماز می ایستند هر کدام به اندازه توجه و درکشان  به خدا نماز را به پا میدارند فکر میکنم زمان خواندن نماز که میشود این لحظه است  که خداوند روبه فرشتگانش میکند و به آنها خطاب میکند که نظاره کنید درک و فهم مخلوقم را ...  

وهمین جاست که خداوند مهربان لطف بیکرانش را نثار بندگانش میکند ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: